چکیده :

همواره با توجه به آنکه وجهی از انسان ها هیجان و درک اجتماعی می باشد، بنابراین می توان در بسیاری از تصمیم ها، رویدادها نقش این ویژگی بسیار بارز می تواند باشد، مخصوصا در شرایط ارتباطی با افراد کم توان که در وضعیت مراتب نامناسب تری به تناسب یک فرد عادی می باشند. با عنایت به مطلب فوق هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی بخشایشگری از روی میزان خشم و خود شفقتی در مادریاران مراکز توانبخشی افراد کم توان ذهنی است. روش انجام اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگی/ رگرسیون است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی 415 مادریار مراکز توانبخشی افراد کم توان ذهنی سطح استان گلستان تشکیل دادند و با توجه به طرح پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 200 نمونه انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات به صورت فردی و در مراکز انجام گردید. در این پژوهش از پرسشنامه مقیاس بخشودگی احتشام زاده و همکاران (1389)، پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) و پرسشنامه خود دلسوزی فرم بلند (SCS-LF) استفاده شد.نتایج این آزمون حاکی از آن است که در مجموع سبک های حل مسئله و هوش فرهنگی توان پیش بینی مثبت گرایی را دارا بود. به طور جزیی مولفه ی سبک خلاقانه (60/0)، خرده مقیاس درماندگی در حل مسئله (75/0)، سبک گرایش (81/0)، هوش راهبردی یا فراشناخت (83/0)، اعتماد در حل مسئله (85/0) و در گام نهایی هوش رفتاری این توان پیش بینی را به طور کلی به (859/0) افزایش داد. به طور کلی بخشایشگری بسیار تحت تاثیر مولفه های هیجانی می باشد و تلوحیات کاربردی بسیاری در حیطه های درمانی و آموزشی می تواند داشته باشد.

کلید واژگان :

بخشایشگری، میزان خشم، خود شفقتی، مادریار



ارزش ریالی : 120000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک