بررسی اثر تاموکسفین بر روی قدرت لقاح اسپرم و تخمک موش سوری در محیط کشت به روش لقاح آزمایشگاهی

مقدمه: ناباروری مشکلی است که تقریبا در 10% زوجین را درگیر می کند و نیمی از این موارد مربوط به آسیب در جنس مذکر می باشد. تاموکسیفن داروی غیر استروئیدی است که بطور عمده در درمان سرطان مورد استفاده می گیرد.تاموکسیفن داروی ضد استروژن است با توجه به امکان نقش استروژن در روند اسپرماتوژنز و مکانیسم عملکرد تاموکسیفن به عنوان آنتی استروژن به نظر می رسد تاموکسیفن باعث ایجاد اختلال مورفولوژی اسپرم و ذخیره اسپرم شده و باعث کاهش باروری طی دوره بلوغ می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تاموکسفین در محیط کشت بر روی قدرت لقاح اسپرم و تخمک موش سوری به روش لقاح آزمایشگاهی می باشد. روش اجرا: این مطالعه بصورت تجربی بر روی 30 سر موش سوری ماده و 15سر موش سوری نر جهت جفت گیری صورت گرفت. 45 سر موش را به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند.در گروه آزمایش از روز13 بارداری موشها تاموکسیفن را به میزان cc 1/. بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. بعد از تولد نوزادان ماده از نر جدا شده و تا بلوغ تحت مراقبت در شرایط استاندارد قرار گرفتند موشها به روش جابجایی گردنی قربانی شده و اسپرمها از انتهای اپیدیدیم جمع آوری شده و در محیط کشت جهت قوی شدن قرار داده شد تخمک ها را به روش flashing از شاخ رحم جدا شد. جهت بررسی نتایج حاصله از قدرت بارداری به 4 گروه تقسیم شدند:1:تخمک گروه کنترل+اسپرم گروه کنترل.2: تخمک گروه کنترل+اسپرم دریافت کننده تاموکسیفن.3:تخمک دریافت کننده تاموکسیفن+اسپرم دریافت کننده تاموکسیفن.4: تخمک دریافت کننده تاموکسیفن+اسپرم گروه کنترل. . اطلاعات به دست آمده با روش آماری کای دو با نرم افزار SPSS17 مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل بر اساس اطلاعات بدست آمده از محیط کشت های در باروری آزمایشگاهی ملاحظه گردیدکه در گروه 1:از 120 اووسیت کشت داده شده بعد از 72 ساعت 3/63 درصدو تخم های تخریب شده 76/36. گروه2: از 120 اووسیت کشت داده شده بعد از 72 ساعت 2/24درصدو تخم های تخریب شده 8/75.گروه3: از 120 اووسیت کشت داده شده بعد از 72 ساعت 7/16درصد و تخم های تخریب شده 3/83.گروه4: از 120 اووسیت کشت داده شده بعد از 72 ساعت45درصدو تخم های تخریب شده 55 درصد.بررسی آزمون رابطه مجذور کای نشان که تفاوت در چهار گروه از لحاظ آماری معنی دار می باشد.x2=68/51 P<0/0001 بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده قابلیت باروری در محیط کشت آزمایشگاهی نشان داده شده که مقدار اووسیت های تقسیم شده و درگروه های دارو نگرفته بیشتر از گروه های دارو گرفته می باشد. با توجه به اثرات منفی تاموکسیفن بر اسپرماتوژنز شاخص های ناباروری بر روی تمام موش های نر که تحت تاثیر داروی تاموکسیفن قرار گرفته اند کمتر از گروه کنترل است.

تاموکسیفن، اسپرم، تخمک،لقاح آزمایشگاهی،آنتی استروژن