گاه شاعر براي بيان مقصود خود،از شيوه هاي غير مستقيم زبان بهره مي برد.منظور شناسي كه مطالعه ي معناي پنهان جملات،با توجه به بافت كلام است،در مرز مشترك دستور و علم معاني قرار دارد.مقاله ي حاضر به بررسي جملات پرسشي غزليات سعدي از ديدگاه معنايي-منظوري می پردازد و همچنين شرح مي شود كه چگونه در برخي از ابيات،شاعر،از دو كاركرد معنايي-منظوری متفاوت که از برجستگی یکسانی برخوردارند، به صورتی ویژه ،بهره برده است و نيز؛ نقش ساير ابزارها و عناصر بلاغي در تأثير بيش تر اين کاركرد معنايي منظوري روشن مي شود. از میان مجموعه مفاهیم به کار رفته در جملات پرسشی غزلیات سعدی(جدول صفحه ی 9) فقط 8.9 درصد از آنها برای کسب خبر به کار رفته است و مفاهیم انکاری،جلب توجه و تاکید خبر،تجاهل مفید اغراق و سرزنش بیشترین درصد این کارکرد معنایی را به خود اختصاص داده اند.
کلید واژگان :سعدی، غزل، دستور، جمله ي پرسشي، كاركرد معنايي-منظوري
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک