منظومة خداوندنامه از فتحعلي¬خان صباي كاشاني (1179-1238 ق.) شاعر پارسي¬گوي اواخر قرن دوازدهم و اوايل قرن سيزدهم از شاعران مكتب بازگشت ادبي است. اين حماسه دينی که حاوی دوازده هزار بيت در بحر متقارب مثمّن محذوف است به تقليد از شاهنامة فردوسي سروده شده و در شرح حال پيامبر اكرم (ص) ، معجزات وي و غزوات اميرالمؤمنين علي(ع) است؛ از جمله بيت زير: فردوسي: سپهبد به اسب اندرآورد پاي تو گفتي كه گردون برآمد ز جاي صبا: پيمبر به ارغون درآورد پــاي تو گفتي دو گيتي بـرآمد زجــاي صباي كاشاني در سرودن اين منظومه وامدار اصطلاحات و تركيبات و لغات شاهنامة فردوسي است. گاه نيز با اندكي تصرّف در تعبيرات شاهنامه دست به تعبيرآفريني مي¬زند . او از زبان فخيم و پرطنطنه و باشكوه فردوسي (سبك خراساني) استفاده¬ کرده¬است كه طبيعتاً هدف شاعران بازگشت نيز همين بوده تا زبان كهن را احيا و از انحطاط زبان جلوگيري كنند. سرايندۀ خداوندنامه در خلق صور خيال از جمله« استعاره و تشبيه » ابتكاري نداشته و از تصويرسازي شاعر طوس بهره مند شده است. نگارندگان در اين مقاله سعي دارند تا شيوه هاي تقليد صبا از فردوسي را با ذكر شواهد از ديدگاه واژگان و نحو، قالب بندي، صور خيال (تشبيه و استعاره)، تركيبات و تعبيرات و ... تبيين کنند.
کلید واژگان :صباي كاشاني، خداوندنامه، تقليد، فردوسي، شاهنامه، بازگشت ادبی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک