استفاده مناسب از توانهاي محيطي پيرامون شهر باعث افزايش كارآيي اقتصادي و كاهش آسيب پذيري به منابع موجود ميشود. در شرايط كنوني مواجه اغلب شهرها با توسعة كالبدي سريع و فزاينده، لزوم شناخت و مكانيابي اراضي مناسب به منظور حفظ منابع ناياب در شهرها را ضروري ميسازد. شهر رشت نيز با توجه به وضعيت استقرار خود در جلگة حاصلخيز گيلان و وجود محدوديتهاي فيزيكي توسعة شهري مانند اراضي باتلاقي، زمينهاي زراعي و باغات حاصلخيز، جنگل و... نميتواند به صورت گسترده توسعه يابد. هدف اصلي مقاله، تعيين جهت مناسب و بهينه گسترش شهر با حداقل آسيب به منابع محيطي به منظور تأمين زمين براي توسعه آتي شهر رشت است. بدين منظور از ابزار فني سيستم اطلاعات جغرافيايي براي جمع آوري، تحليل و توليد لايهها و نقشههاي مختلف تعيين موانع و جهت توسعة بهينه شهر رشت استفاده شده است. طي اين فرآيند ابتدا ويژگيهاي طبيعي و انساني مورد نياز و تأثيرگذار در قالب ۱۱ شاخص (قابليت اراضي، توپوگرافي، پايداري زمين، شبكة ارتباطي، فرودگاه، گورستان، رودخانه، زيست گاه قرقاول، شهرك صنعتي، مرداب و نقاط روستايي اطراف شهر)شناسايي، جمعآوري و پردازش شدند. پس از اين مرحله، عمليات ورود متغيرها و معيارها انجام و در مرحلة بعد با توجه به دادههاي موجود، لايههاي اطلاعاتي (GIS) به سيستم اطلاعات جغرافيايي جديدي مانند فاصله از گورستان، فاصله از رودخانه، فاصله از شهرك صنعتي و ... ارزيابي شد. در ادامه دادهها و (AHP) مجددا طبقهبنديو ارزشگذاري شدند، در اين تحقيق براي ارزشگذاري لايههاي اطلاعاتي از مدل روش رتبهاي استفاده شده است. در نهايت پس از تلفيق نقشهها، نقشة نهايي جهات مناسب گسترش آتي شهر رشت بهينهگزيني و ارايه و تعيين گرديد. خروجي و برآيند مطالعات، بهترين اراضي را براي توسعة آتي شهر در محور جنوب آن جهت يابي كرده است
کلید واژگان :توسعه فيزيكي شهر، الگوي بهينه گسترش شهر، مدل - يابيتوسعه مناسب شهر، رشت.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک