جایگاه بخشهای اقتصادی استان اصفهان براساس رویکرد مرصف با استفاده از مدل داده–ستانده

محدودیت عرضه منابع آب همراه با افزایش تقاضا در سالهای اخیر، کمبود آب را به یک مسأله جدی در کشور ایران تبدیل کرده است. امروزه محققان تأکید دارند راهکار حل مساله کمبود آب، تنها مترکز بر افزایش عرضه نیست بلکه باید به مدیریت تقاضا نیز توجه کرد. از آنجایی که آب نقش اساسی در توسعه پایدار دارد و برنامهریزیهای منطقهای که پتانسیلها و مزیتهای منطقهای را مرکز توجه قرار میدهد، مدیریت منابع آب یک اسرتاتژی مناسب در راستای راسیدن به توسعه پایدار است. بر این اساس هدف از پژوهش حارض تحلیل و ارزیابی مرصف آب در بخشهای اقتصادی استان اصفهان بااستفادهاز شاخص ردپای آب و جدول داده–ستانده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشانداد، براساس شاخص ردپای آب اگرچه بخش »کشاورزی« همچنان در رتبه نخست مرصف آب قرار دارد اما سهم آن از کل مرصف، از حدود 73/91 درصد به 81/67 درصد کاهش یافته و سهم بخش »صنایع محصوالت غذایی، آشامیدنی و دخانیات« از 40/0 درصد به 74/14 درصد افزایش پیدا کرده است. این نتیجه نشان دهنده تفاوت در میزان مرصف آب با رویکرد ردپای آب نسبت به رویکرد سنتی است. همچنین نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، رسانه ردپای آب هر شهروند در استان اصفهان در سال 1390 برابر با 2767 مرتمکعب بود.

توسعه پایدار، رد پای آب، مدل داده ستانده، استان اصفهان