بازتوزيع درآمد در صندوق تامين اجتماعي ايران و اثر تورم بر آن

يكي از بنيادي ترين كاركردهاي نظامهاي تامين اجتماعي، كاركرد باز توزيعي اين صندوقها ميباشد. اين كاركرد بسته به سازماندهي مالي صندوق و حركت از موقعيت FUND به PAYG و يا بالعكس، داراي خاصيت باز توزيع بين قشري و يا بين نسلي مي شود. بنا به قانون، ساز و كار در نظر گرفته شده در صندوق بيمه تامين اجتماعي ايران، از نوع FUND است. بنابراين انتظار مي رود، باز توزيع رخ داده از نوع بين قشري باشد. تحقيق حاضر با بهره گيري از روش ارزيابي حسابهاي انفرادي بيمه شدگان به آزمون اين مهم، پرداخته است. نتايج نشان ميدهد كه در دهك هاي مختلف جامعه هدف، نرخ بازده داخلي سرمايه گذاري IRR)) 47 تا 85 % با ميانگين 53% و نسبت منافع به هزينه (B/C)، 2.6 تا 10.3 با ميانگين 3.7 مي باشد. اين موضوع نشان ميدهد، نرخ بايسته بازده سرمايه گذاري صندوق 53% است. درحاليكه بنا به برآوردهاي موجود، اين نرخ در بلند مدت، به طور خوش بينانه 30% است. كه نشان ميدهد، عملا توزيع بين نسلي است. آزمون اثر افزايش نرخ تورم بر باز توزيع درآمدها حاكي از زيان بيشتر نسلهاي حال و آينده صندوق و تشديد توزيع بين نسلي مي باشد

بازتوزيع، بين قشري، بين نسلي، تورم، تامين اجتماعي ، ايران