امروزه جوامع در تلاش براي دست يابي به شرايطي هستند که در صورت وقوع بحران، بازگشت سريع آنها را به وضعيت قبل از بحران (اوليه يا عادي) فراهم سازد. از اين رو در سال‌هاي اخير به تاب آوري به جاي آسيب پذيري تاکيد خاصي مي‌شود. اين مقاله از نوع کاربردي بوده که با استفاده از روش توصيفي - تحليلي به شناسايي شاخص‌ها و عوامل موثر بر تاب آوري اقتصادي و نهادي و ارزيابي ميزان آنها در شهر تهران مي‌پردازد. در اين پژوهش ابتدا از طريق مطالعات کتابخانه‌اي، شاخص‌ها و عوامل موثر بر تاب آوري اقتصادي و نهادي شناسايي و تعريف عملياتي شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه‌اي در قالب فرايند تحليل سلسله مراتبي وزن نهايي شاخص‌ها توسط کارشناسان داخلي و خارجي تعيين شد. در مرحله بعد با استفاده از دو پرسشنامه خانوار و ميداني، اطلاعات مورد نياز از خانوارها و محلات نمونه جمع آوري شد. سپس با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و روش PROMETHEE محلات مورد مطالعه رتبه بندی شدند. نتايج تحقيق نشان داد که از ميان شاخص‌هاي مورد مطالعه شاخص ميزان خسارت با وزن 383/0 و شاخص ظرفيت جبران خسارت با وزن 281/0 از بعد اقتصادي، داراي بيشترين اهميت، شاخص عملکرد نهادي با وزن 127/0 و شاخص توانايي بازگشت با وزن 104/0 در شرايط متوسط از نظر اهميت و شاخص‌هاي بستر نهادي و روابط نهادي از بعد نهادي با اوزان 056/0 و 049/0 داراي اهميت کمتري هستند. همچنين با توجه به تکنیک PROMETHEE اولویت بندی نهایی محلات مورد مطالعه نشان داد که محلات قیطریه، ستارخان، نارمک و قلعه مرغی به ترتیب در رتبه های اول تا چهارم از نظر شاخص های تاب آوری اقتصادی و نهادی قرار دارند.
کلید واژگان :تاب آوري اقتصادي، تاب آوري نهادي، سوانح طبیعی، محلات شهري، تهران.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک