سازمان فضايي شهرهاي ساحلي به گونه اي است که در صورت نداشتن برنامه مناسب جهت توسعه فضايي پايدار، از آسيب پذيري بالايي برخوردار مي باشد. به همين دليل، اين مقاله به بررسي برنامه ريزي فضايي به عنوان برنامه اي موثر در پايداري توسعه فضايي شهرهاي ساحلي پرداخته است و براي تبيين و تدقيق موضوع ضمن بررسي مباني نظري آن، با استفاده از مدل هاي آماري مانند آزمون همبستگي اسپيرمن، طيف بورگادوس و ساير روش هاي تحليلي، به برنامه ريزي فضايي توسعه پايدار شهر ساحلي نور به عنوان مکان مورد مطالعه پرداخته شده است. نتايج حاصل از اين مقاله عبارت است از: عدم توانايي طرح هادي شهر نور در زمينه توجه به همه ابعاد تاثيرگذار بر توسعه فضايي شهر، عدم توجه طرح هادي به نيازهاي شهروندان، عدم تحليل ساختارهاي محيطي منطقه شهري از سوي طرح هادي، استراتژيک بودن موقعيت شهر ساحلي نور به دليل قرار گرفتن در تلاقي آب و خشکي و داشتن موقعيت گذرگاهي، عدم تحليل ساختارهاي محيطي منطقه شهري به وسيله طرح هادي شهري، عدم تحليل نيروها و گرايش هاي تعيين کننده تحول شهري، عدم توجه به محدوديت هاي توسعه فضايي، تعيين پتانسيل تغيير و توسعه فضايي شهري. با توجه به نتايج حاصل از آزمون فرضيات، برنامه ريزي فضايي در چهار عرصه فعاليتي اجتماعي، اقتصادي، کاربري اراضي و محيطي بيشترين نمود را در توسعه پايدار شهر ساحلي نور دارد.
کلید واژگان :برنامه ریزی فضایی ، برنامه ریزی فضایی توسعه ، توسعه پایدار ، شهرهای ساحلی ، شهر نور
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک