معيارهاي مكان گزيني و طراحي مسيرهاي دوچرخه سواري (با تأكيد بر شهر اصفهان)

رشد روز افزون شهر نشيني، جمعيت شهري و به تبع آن رشد عبور و مرور و رفت و آمدهاي ساكنان شهر با وسايل نقليه موتوري در سطح برون و درون شهري، مشكلات بسياري را در سيستم حمل و نقل ايجاد نموده است. بر اين اساس براي كاهش معضلات ترافيك، حمل و نقل وآلودگي هوا برنامه ها و طر حهاي متنوعي اجرا مي گردد. يكي از برنامه هايي كه با اجراي عملي و صحيح آن مي توان تا حد قابل توجهي آرامش را به سيستم حمل و نقل و عبور و مرور شهري باز گرداند، توسعه حمل و نقل انسان گرا (پياده روي _ دوچرخه سواري) مي باشد. در اين پژوهش چگونگي انتخاب معيارهاي صحيح و مناسب براي مسير هاي دوچرخه در مناطق مختلف با توجه به موقعيت مكاني و عوامل موثر بر آن مورد بررسي قرار گرفته و اين نتيجه به دست آمده است كه در طراحي مسير هاي دوچرخه هر اندازه به كيفيت طراحي توجه گردد و معيارهاي مناسب براي مسير هاي دوچرخه سواري در نظر گرفته شود استفاده از دوچرخه و درنتيجه گسترش دوچرخه سواري در امر حمل و نقل درون شهري، گذران اوقات فراغت توسط افراد مختلف بيشتر مي گردد، زيرا امنيت و آرامش خاطر استفاده كنندگان كه از عوامل بسيار مهم در طراحي مسير مي باشد، در نظر گرفته شده است. روش پژوهش در اين تحقيق توصيفي، تحليلي بوده، جمع آوري اطلاعات نيز به روش اسنادي و ميداني انجام گرفته كه با استناد به طرح هاي اجرا شده و معيارهاي طراحي مربوط به موضوع، بررسي و نتيجه گيري شده است.

دوچرخه، دوچرخه سواري،طراحي، معيار، مكان گزيني