سابقه و هدف: ليشمانيازيس جلدی يکی از بيماری های انگلی و از معضلات مهم بهداشتی در بسياری از نقاط جهان می باشد. در حال حاضر برای درمان بيماری از ترکيبات پنج ظرفيتی آنتيموان از جمله پنتاستوم وگلوکانتيم استفاده می شود که مقاومت به اين داروها يک مشکل جدی می باشد. باتوجه به اهميت موضوع، مطالعه حاضر به منظور تعيين موتاسيون در ژن مقاومت در برابر داروی سديم استيبو گلوکانات روی مبتلايان به ليشمانيوز جلدی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی نقاط مختلف کشور طی سال های 1385 تا 1386 به روش PCR صورت پذيرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفی روی 150 ايزوله از ليشمانيا تروپيکا و ليشمانيا ماژور برای بررسی وجود موتاسيون در ژن مقاومت دارويی صورت گرفت. ابتدا کلون های پروماستيگوت تهيه شده از ليشمانيا ماژور و تروپيکا در محيط RPMI1640 غنی شده کشت داده شده و سپس DNA ژنوميک استخراج شد. نمون های استخراج شده با يک جفت پرايمر طراحی شده قطعه ای در حدود 400 نوکلئوتيد از ژن فوق تکثير گرديد. محصولات PCR به دست آمده طبق روش CSGE غربال گری شد و با روش RFLP با آنزيم Sdu1 موتاسيون آنها تائيد گرديد. نتايج: غربال گری با روش (Conformation Sensitive Gel Electrophoresis (CSGF و هم چنين هضم آنزيمی نشان داد که در حدود 3/6 درصد از نمونه های مورد بررسی حامل موتاسيون در ژن مقاومت به سديم استيبوگلوکونات می باشند. نتيجه گيری: ليشمانياريس جلدی در برابر سديم استيبوگلوکانات مقاوم می باشد و توصيه می شود مطالعات بيشتری برای تعيين مکانيسم های مقاومت دارويی صورت پذيرد.
کلید واژگان :گلوکانتیم، سدیم استیبوگلوکانات، مقاومت دارويی، لیشمانیازیس جلدی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک