ارزیابی روند بیابان زایی و مدل سازي مکانی الگوي تغییرات کاربري اراضی در منطقه بیابانی دهلران استان ایلام با استفاده از تصاویر ماهواره اي لندست

پايش زماني و دقيق تغيير عوارض سطح زمين براي درک روابط و کنش هاي متقابل بين انسان و پديده هاي طبيعي به منظور تصميم گيري بهتر خيلي مهم است. داده هاي سنجش از دور منابع اوليه اي هستند که به طور گسترده براي پايش تغيير در دهه هاي اخير مورد استفاده واقع شده اند. در اين مطالعه تصاوير لندست(MSS) سال 1975 و لندست(ETM+) سال 2003 با استفاده از شش تکنیک پايش تغيير در منطقه بیابانی دهلران استان ایلام با مساحت 215863 هکتار آنالیز شده¬اند. تکنیک های پایش تغییر مورد استفاده در این مطالعه شامل تفاضل تصوير، آنالیز مولفه های اصلی، تفاضل NDVI، آنالیز مولفه های متعارف، تفاضل تسلدکپ(روشنایی) و روش مقایسه پس از طبقه بندی بوده اند. در این مطالعه جهت تعیین آستانه در روش هایی که نیازمند تعیین آستانه هستند از روش آماری استفاده شده است و بر این اساس مشخص شده است که آستانه تغییر در منطقه مورد مطالعه با 1 انحراف از میانگین قرار داشته است. پس از تعیین آستانه تغییر، مناطق دارای تغییرات کاهشی، افزایشی و بدون تغییر مشخص گردیده است. جهت ارزیابی دقت تکنیک های پایش تغییر پس از برداشت واقعیات زمینی که از طریق بازدید میدانی و تصاویر ماهواره ای Google Earth به دست آمد، از دقت کل و ضریب کاپا استفاده شد. بر اساس نتايج به دست آمده مشخص گرديد که روش تفاضل PCA2 با دقت کل 85 و ضریب کاپای 0.75 از بین تکنیک های پایش تغییر مورد استفاده در این مطالعه بيشترين دقت و روش تفاضل تسلدکپ(روشنایی) با دقت کل 60 و ضریب کاپای 0.53 کمترین دقت را در پايش تغييرات کاربري اراضي منطقه مورد مطالعه داشته اند.

تفاضل تصویر، آنالیز مولفه¬های اصلی، تفاضل NDVI، آنالیز مولفه¬های متعارف، تفاضل تسلدکپ، مقایسه پس از طبقه-بندي.