مقدمه و هدف: صبحانه مهمترین وعده غذایی بوده و نقش مهمی در حفظ سلامتی نوجوانان دارد. مصرف صبحانه باعث افزایش کیفیت رژیم غذایی و جلوگیری از بیماری های مزمن می شود. به دلیل اهمیت زیاد این وعده غذایی مطالعه حاضر به رابطه عدم مصرف صبحانه و برخی عوامل دموگرافیکی در نوجوانان 18-14 ساله شهر سنندج می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه 553 نوجوان 18-14 ساله محصل در دبیرستان های شهر سنندج به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. با استفاده از یک چک لیست اطلاعات دموگرافیکی و تن سنجی از کلیه افراد گرفته شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش16 با استفاده از آزمون های آماری کای دو و تی تست تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: تعداد 41 نفر (5/7درصد) از نوجوانان اظهار داشتند که صبحانه نمی خورند و 59 نفر (7/10درصد) هم یک یا دو روز در هفته صبحانه مصرف می کردند. مصرف صبحانه به شکل معناداری در نوجوانان پسر بیش از دختران بود (001/0 >P ). نتایج نشان داد که بین سطح تحصیلات والدین با مصرف صبحانه در نوجوانان رابطه وجود دارد (05/0 >P ). بین نمایه توده بدنی در نوجوانان با مصرف صبحانه رابطه معناداری دیده نشد (16/0 =P ). با افزایش سن در نوجوانان مصرف صبحانه کاهش یافت (003/0 >P ). نتیجه گیری: مصرف صبحانه در نوجوانان تحت تأثیر عوامل دموگرافیکی قرار دارد. بالا بودن سطح سواد و تحصیلات والدین و هم چنین سطح شغلی بالاتر در مداومت مصرف صبحانه در طول هفته در نوجوانان مؤثر است. بنابراین والدین نقش تعیین کننده ای در شکل گیری عادات مفید مصرف صبحانه در نوجوانان دارند.
کلید واژگان :صبحانه، عوامل دموگرافیکی، نوجوان، رژیم غذایی، نمایه توده بدن
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک