مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی گري دیالکتیکی با گروه درمانی شناختی رفتاري برکاهش افسردگی مادران کودکان معلول

زمینه و هدف: افسردگی در رأس فهرست بیماري هاي روانی قرار دارد که حدود 25 درصد مراجعین به مراکز بهداشتی در جهان را به خود اختصاص می دهند و تاکنون شیوه هاي مختلفی براي درمان آن ارایه شده است. لذا، هدف پژوهش تعیین میزان اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در مقایسه با گروه درمانی شناختی رفتاري در کاهش افسردگی مادران کودکان معلول بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، پژوهشی نیمه تجربی با گروه آزمایش و کنترل می باشد. جامعۀ آماري پژوهش حاضر مادران بیماران مراجعه کننده به مراکز جسمی حرکتی، کار درمانی، فیزیوتراپی بود که علائم افسردگی را داشتند. با روش نمونه گیري در دسترس در هر گروه تعداد 8 بیمار انتخاب شدند. ابزار اندازه گیري شامل مصاحبه بالینی ساخت دار براي و فرم بازبینی شده پرسش نامه افسردگی بک بود. گروه آزمایش رفتار درمانی DSM-IV اختلال هاي محور یک بر اساس 2 ساعته) تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که در این مدت / دیالکتیک و رفتاردرمانی-شناختی طی 2ماه ( 8 جلسه 2 تا 5 گروه کنترل هیچ مداخله اي را دریافت نکردند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین هاي نمرات افسردگی گروه آزمایشی رفتاردرمانی دیالکتیکی و گروه درمانی هم چنین بین میانگین هاي نمرات افسردگی گروه .(p<0/ شناختی با گروه کنترل تفاوت معنی داري وجود دارد( 001 .(p<0/ آزمایشی رفتاردرمانی دیالکتیکی و گروه درمانی شناختی تفاوت معنی داري وجود دارد( 001 نتیجه گیري: در حوزه درمان و زمینه کار با افراد افسرده و افرادي که در حالت بحران به سر می برند، رفتاردرمانی دیالکتیکی و رفتاردرمانی شناختی با توجه به ماهیت آن، بسیار کارا و نوید بخش به نظر می رسد

رفتاردرمانی شناختی، افسردگی، رفتاردرمانی دیالکتیک، معلول