كاربرد برخي از روش هاي تشخيص و تعيين مراحل رسيدگي جنسي در ماهيان خاوياري

بكارگيري روش هاي مختلفي جهت تشخيص جنسيت ماهيان خاوياري بعلت عدم تشخيص جنسيت در سنين پايين ضروري بنظر مي رسد. در اين پژوهش 206 قطعه از ماهيان خاوياري شامل 30 قطعه تاسماهي ايراني، 40 قطعه تاسماهي شيپ، 121 قطعه فيل ماهي و 15 قطعه ازون برون كه در محدوده سني 2 تا 7 سال بودند به روش هاي بيوپسي، لاپاراسكوپي و سوك زني مورد سنجش قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه در روش بيوپسي و بافت شناسي از تاسماهي ايراني پرورشي 16 عدد ماده و 14 عدد از آنها نر و از فيلماهي پرورشي 31 عدد ماده و 29 عدد از آنها نر بودند، در روش لاپاراسكوپي از تاسماهي شيپ پرورشي 17 عدد ماده، 15 عدد نر و 8 عدد غير قابل تشخيص، و از فيلماهي پرورشي 29 عدد ماده، 23 عدد نر و 9 عدد غير قابل تشخيص بودند و در روش سوك زني از ازون برون پرورشي 5 عدد ماده و 3 عدد نر و مابقي آنها بعلت پايين بودن جنسيت قابل تشخيص نبودند. برای تعیین مراحل تکامل غدد جنسی در ماهیان خاویاری روش لاپاراسکوپی بعلت نيمه تهاجمي بودن و با القاء حداقل استرس به ماهی، یک روش کارآمد برای شناسایی جنس نر و ماده در سنین 2.5 سال به بالا مي باشد ولي براي 2.5 سال به پايين روش بيوپسي به منظور انجام بافت شناسي هرچند روشي تهاجمي است ولي مطمئن ترين روش در شناسايي جنسيت و روش سوك براي ماهياني كه در مرحله بلوغ جنسي قرار دارند براي اهداف هورمون تراپي مناسب مي باشد.

ماهيان خاوياري، تشخيص جنسيت، بيوپسي، لاپاراسكوپي، سوك زني