چکیده :

به منظور تعيين بهترين فاصله بين رديف و تراكم كاشت آفتابگردان رقم لاکومکا، آزمایشی در 15 اردبيهشت ماه سال 1387 در مركز تحقيقات كشاورزي مازندران به صورت کرت‌های‌ خرد شده با طرح پايه بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. سه فاصله ردیف کشت 50، 60 و 70 سانتی‌متر به عنوان عامل اصلي و چهار تراکم کاشت 60، 70، 80 و 90 هزار بوته در هکتار به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد صفات درصد مغز به كل دانه و شاخص برداشت تحت فاكتور فاصله رديف و صفات وزن خشك ساقه در هكتار، درصد مغز به كل دانه، عملكرد روغن، عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه تحت فاكتور تراكم بوته اختلاف معني‌داري را نشان دادند، به طوري‌ كه بيشترين درصد مغز به كل دانه (7/73 درصد) و شاخص برداشت (82/41 درصد) تحت فاصله رديف 70 سانتي‌متر و بيشترين وزن خشك ساقه در هكتار (57/3862 كيلوگرم در هكتار)، درصد مغز به كل دانه (14/73 گرم)، عملكرد روغن (44/2134 كيلوگرم در هكتار)، عملكرد بيولوژيك (23/14315 كيلوگرم در هكتار) و عملكرد دانه (34/5688 كيلوگرم در هكتار) تحت تراكم 90 هزار بوته در هكتار حاصل شدند. بنابراين در اين بررسي فاصله رديف 70 سانتي‌متر و تراكم 90 هزار بوته در هكتار به عنوان بهترين سطوح فاكتورها معرفي مي‌گردند.

کلید واژگان :

آفتابگردان، تراکم کاشت، ‌عملكرد روغن، عملكرد دانه، فاصله ردیف.



ارزش ریالی : 350000 ریال
دریافت مقاله
با پرداخت الکترونیک