نتایج کاربرد سيليس و پتاسيم بر خصوصيات مورفولوژیکی وابسته به ورس و عملكرد كمي برنج رقم طارم هاشمي

به منظور بررسی اثرات مقادير سيليس و پتاسيم بر خصوصيات مورفولوژیکی وابسته به ورس و عملكرد كمي برنج رقم طارم هاشمي، آزمايشي به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعه تحقيقاتي واقع در شهرستان ساري در سال 1389 اجرا شد. مقادير 0، 250، 500 و 750 كيلوگرم سيليس در هكتار به عنوان عامل اصلي و سطوح 0، 30، 60 و 90 كيلوگرم پتاس خالص در هكتار به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد حداكثر عملكرد دانه (612 گرم در متر مربع) با كاربرد 750 كيلوگرم سيليس در هكتار حاصل شد، چون بيشترين تعداد پنجه در كپه و تعداد پنجه بارور نيز تحت اين تيمار به دست آمد. كمترين حركت خمش ميانگره 4 با مصرف 90 كيلوگرم پتاسيم در هكتار حاصل شد. بيشترين تعداد پنجه بارور، عملكرد دانه (3/575 گرم در متر مربع) و شاخص برداشت (6/35 درصد) با كاربرد 90 كيلوگرم پتاسيم در هكتار حاصل شد. عملكرد دانه با تعداد كل پنجه در كپه و تعداد پنجه بارور همبستگی مثبتی نشان داد. شاخص برداشت با طول برگ پرچم، تعداد پنجه بارور و عملكرد دانه همبستگی مثبت نشان داد. بنابراين با توجه به نتایج به دست آمده مقادير 750 كيلوگرم سيليس در هكتار و 180 کیلوگرم پتاسيم در هکتار به عنوان تیمار مناسب معرفي مي‌گردند.

برنج، سيليس، پتاسیم، حركت خمش، عملكرد دانه.