نقش نگرانی، بلاتکلیفی و ننگ اجتماعی در پیشبینی کیفیت زندگی و خود کارآمدي بیماران مبتلا به صرع

زمینه و هدف: صرع یک اختلال شایع نورولوژیکی است که شمار زیادي از افراد در جهان گرفتار آن هستند. تأثیر صرع بر کیفیت زندگی و خود کارآمدي بیماران از محدودیتهایی که خود تشنج بهتنهایی ایجاد میکند زیاد است. نگرانی، بلاتکلیفی و ننگ اجتماعی ناشی از صرع میتواند روي کیفیت زندگی و خود کارآمدي این بیماران تأثیر داشته باشد. این مطال عه با هدف بررسی نقش نگرانی، بلاتکلیفی و ننگ اجتماعی در پیشبینی کیفیت زندگی و خود کارآمدي بیماران مبتلا به صرع انجام شد. روشکار: روش مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بوده و نمونه پژوهش شامل 60 نفر از بیماران مبتلا به صرع مراجعهکننده به بخش نورولوژي بیمارستان علوي اردبیل در سال 1392 بود که با استفاده از روش نمونه گیري هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهي نگرانی ایالت پنسیلوانیا، بلاتکلیفی، ننگ اجتماعی ، کیفیت زندگی و خود کارآمدي بیماران مبتلا به صرع بود. دادهها با آزمونهاي آماري ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع با بلاتکلیفی، نگرانی و ننگ اجتماعی همبستگی منفی نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که .(p=0/ و نیز خود کارآمدي با ننگ اجتماعی همبستگی منفی داشت ( 008 (p=0/000) 44 درصد واریانس کیفیت زندگی و 21 درصد واریانس خود کارآمدي بیماران توسط متغیرهاي پیشبین بلاتکلیفی، نگرانی و ننگ اجتماعی تبیین میشود. نتیجهگیري: طبق یافتهها، بیماران مبتلا به صرع از ننگ حاصل از برخورد اطرافیان به خاطر بیماريشان، بلاتکلیفی و ن گرانی رنج میبرند و به تبع همین ننگ ادراك شده، حس خودکارآمدي نیز در آنان پایین میباشد و به حمایت از سوي اجتماع و خانواده نیاز دارند.

بلاتکلیفی، خود کارآمدي، صرع، کیفیت زندگی، ننگ اجتماعی