صوفيان و جايگاه سياسي وعلمی آنان در جامعه يكي از مهم‌ترين موضوع‌هاي تاريخي است كه به‌بررسي عميق و ژرف نياز دارد. مسئله اصلی مطرح‌شده در این مقاله بررسي و تحلیل موقعیت علمی وسیاسی صوفيان در دورة تاريخي بين سقوط صفويه تا برآمدن زندیه(1135-1163ق)است. تلاش صوفيان براي بازگشت فعال به جامعة ايران ويافتن قدرت سياسي و اجتماعي؛واكنش دونهادقدرتمند دين ودولت در پاسخ به اين تلاش ؛دنبال كردن اقدامات صوفيان در اوضاع بي‌ثبات پس از سقوط صفويه؛توجه حکماوفقهابه عرفان نظری یاتصوف علمی ازاواخرعصرصفویه به بعد از محورهاي مطرح‌شده در اين مقاله است. نتیجه وحاصل کلام آنکه تصوف توانست در تحولات سياسي و فكري اين دوران(اواخرصفویه،افاغنه، افشاريه)حضور مؤثر خود را ادامه دهد و ميزان فعاليت سياسي آنها در اين دورة تاريخي روندي از موضع ضعف به سوي حضور برجسته در صحنة سياسي ايران داشته است، هرچند كه در اين امر موفقيتي كسب نكرد.
کلید واژگان :تصوف، افاغنه،افشاريه، ذهبيه، قطب‌الدين نيريزي، عرفان نظری
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک