طي دهه هاي اخير، توسعه شهرنشيني و فعاليت هاي صنعتي در شهرهاي بزرگ منجر به تغييرات قابل ملاحظه¬اي در وضع هوا و اقليم محلي شهرها شده است. امروزه بررسی داده های هواشناسی و استفاده از آن در برنامه ریزی به منظور توسعه مراکز سکونتگاهی اهمیت داشته و وضعيت اقليمی در نحوه آسايش افراد نقش موثری دارد. در واقع با شناخت از وضعیت اقلیمی شهر در ماه¬های مختلف سال و بررسی داده های هواشناسی، ایجاد آسایش اقلیمی امکان پذیر می¬باشد. درتحقيق حاضر از داده¬های ماهانه 4 عامل اقلیمی (میانگین دما، دمای حداقل، دمای حداکثر و رطوبت نسبی) ایستگاه هواشناسی آبادان به مدت 60 سال، (1389-1330)، استفاده شده است. با استفاده از روش رگرسیون، داده های ناقص برآورد و همگنی داده¬ها توسط آزمون توالی ها بررسی شد. سپس با بهره گیری از مدل اقلیم آسایش ماهانی، ماه¬های مناسب برای آسایش فیزیولوژی انسان در 6 دوره¬ی 10ساله تعیین و سپس با استفاده از مدل¬های باکس -جنکینز سری زمانی برای 3 عامل اقلیمی، دمای حداکثر، دمای حداقل و رطوبت نسبی بررسی و بهترین مدل برازش داده شد .سپس با استفاده از مدل¬های پیشنهادی،10سال آینده¬ی هر عامل اقلیمی پیش بینی گردید و 10سال آینده از نظر اقلیم آسایش با استفاده از مدل ماهانی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد بر اساس معیار آکائیکه بهترین مدل باکس-جنکینز، مدل 12(2,1,0)×(1,1,1) ARIMA برای دمای حداکثر و برای دمای حداقل مدل 12(1,1,0)×(2,1,0) ARIMA و برای رطوبت نسبی مدل 12(1,1,0)×(1,1,1) ARIMA می باشد. در حالت اقلیم آسایش شبانه، ماه¬های بهمن، اسفند، فروردین و اردیبهشت شاهد افزایش روند دما بوده اند. در ماه مرداد و ماه¬های شهریور و مهر شاهد کاهش روند دما بوده ایم. در حالت اقلیم آسایش روزانه در ماه¬های دی، بهمن، آذر و اسفند شاهد افزایش روند دما بوده ایم و در ماه مهر شاهد کاهش روند دما بوده ایم.
کلید واژگان :اقلیم، اقلیم آسایش، مدل های باکس-جنکینز، ماهانی، آبادان.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک