در این تحقیق کارایی انرژی محصول گندم در دشت مهیار شهرستان شهرضا، توسط رویکرد تحلیل پوششی داده (DEA) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نهاده آب مصرفی با 5/79% بیشترین و نیروی انسانی با 24/% کمترین سهم مصرف انرژي را به خود اختصاص می¬دهد. . بهره¬وری انرژی، خالص افزوده انرژی و نسبت انرژی ستانده به نهاده در این کشت به¬ترتیب 048/0، 34/79 و 63/1 برآورد شدند. نتایج حاصل از تحلیل پوششی داده¬های انرژی حاکی از این بود که در مدل بازگشت به مقیاس ثابت، 23% و در مدل بازگشت به مقیاس متغیر، 36% از کل واحدها کارایی 100 درصد داشته و بقیه واحدها به درجات مختلفی ناکارا محسوب می¬شوند. میانگین کارایی فنی، کارایی فنی خالص و کارایی مقیاس به ترتیب 26/90، 14/95 و 43/94 برآورد شد. همچنین میانگین کارایی فنی واحدهای ناکارا بر اساس مدل بازگشت به مقیاس ثابت 87% محاسبه شد، به این معنا که 13% از همه منابع می¬تواند بوسیله بالا بردن کارایی این واحدها ذخیره شود.
کلید واژگان :تحلیل پوششی داده (DEA)، کارایی انرژی، واحدهای کارا، کارایی فنی
ارزش ریالی : 600000 ریال
با پرداخت الکترونیک