شناسایی و اولویّت بندی راهبردهای توسعة گردشگری شهرستان شیراز با استفاده از تکنیک SWOT و مدل ANP

هدف از این پژوهش، شناسایی و اولویّت‌بندی راهبردهای توسعة گردشگری شهرستان شیراز با استفاده از تکنیک SWOTو مدل ANP است. روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی، با منطق قیاسی بوده و از دو روش اسنادی و میدانی استفاده گردیده است. به طوری که ابتدا عوامل چهارگانة سوات در راستای موضوع تحقیق، از طریق پرسشنامه از گردشگران (حجم نمونه 400 نفر)، شهروندان (حجم نمونه 400 نفر) و کارشناسان (حجم نمونه 30 نفر) شهرستان شیراز گردآوری شد و در مرحلة بعد، استراتژی‌های حاصل از این تحلیل، توسّط یک گروه 5 نفره از اساتید کارشناس در زمینة گردشگری با استفاده از مدل تحلیل شبکه (ANP) اولویّت‌بندی شده است؛ همچنین عناصر چهارگانة سوات و هریک از عوامل این عناصر نسبت به یکدیگر رتبه‌بندی شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که راهبردهای SO2SO1وST1 به عنوان سه راهبرد دارای اولویّت در زمینة توسعة گردشگری شهرستان شیراز شناخته شده‌اند. راهبرد SO1، افزایش ارائة امکانات در منابع گردشگری حائز اهمّیّت بالا در سطوح منطقه‌ای، ملی و بین‌المللی بوده و مربوط به استراتژی‌های تهاجمی است. راهبرد SO2، توسعة فضاهای تفریحی و سرگرمی به عنوان بستر مناسب و مکمل گردشگری برای افزایش مدت اقامت گردشگران به‌ویژه گردشگران خارجی بوده و مربوط به استراتژی‌های تهاجمی است. راهبرد ST1، افزایش بودجه تخصیصی برای توسعة جاذبه‌های گردشگری و ایجاد و مدیریت واحد شفاف برای اجرایی­شدن و تحقّق توسعة امر گردشگری بوده که این راهبرد، مربوط به استراتژی‌های رقابتی است.

گردشگری؛ توسعة گردشگری؛ SWOT؛ مدل تحلیل شبکه‌ای (ANP)؛ شیراز