انسان گرایی حضرت علی ع در مدیریت امور مالیاتی

مسئله این است که با اتکاء بر کلام امیرمؤمنان علیه السلام یکی از اساسیترین اصول مشترک در تربیت و مدیریت را در سیره مدیریتی ایشان بررسی کنیم. فرض ما این است که انسانگرایی چونان اصلی اساسی، مبنای پندار، گفتار و کردار امام بوده است اما باید با شواهدی که از کلام ایشان در نهج البلاغه در دست است، توجه به این اصل و تکیه بر آن را مستدل کنیم. آنچه در مقاله حاضر مورد بررسی قرار می¬گیرد صرفا بخش کوچکی از گفتار امام در زمینه مدیریت اقتصادی جامعه اسلامی است. شواهدی که از کلام امام مستمسک نگارنده است صرفا معطوف به بخشی از اداره امور اقتصادی یعنی مالیات است. نگارنده در این مقاله با تکیه بر متن نهج البلاغه به عنوان سند – که سندیت آن چونان پیشفرض از پیش پذیرفته شده است- و بر مبنای فهم خود از این متن، به صورت بندی چند گزاره می¬پردازد که جمع بندی آنها نشان¬گر انسان¬گرایی مدیریت نزد امیر مؤمنان علیه-السلام است.

انسان گرایی، مالیات، مدیریت اقتصادی، امام علی ع، تربیت، نهج البلاغه