ارزیابی تنوع ژنتیکی در ارقام برنج با استفاده از نشانگرهای ریسهاهواره

به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی ژرم‌پلاسم، 74 ژنوتیپ برنج انتخاب شده و با استفاده از 56 جفت آغازگر SSR مورد تجزیه قرار گرفتند. الگوی باندی براساس حضور باند (يك) يا عدم حضور باند (صفر (امتياز‌دهي شدند. برای داده‌های مولکولی، صفات فراوانی آللی، تعداد آلل، تنوع ژنی نی، PIC، آلل موثر و شاخص شانون مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت رسم دندروگرام ابتدا ماتريس تشابه با روش جاکارد تشكيل و سپس دندروگرام با استفاده از الگوريتم UPGMA با نرم‌افزار NTSYSpc 2.0 رسم شد. تمامی آغازگرها مناطقی از ژنوم برنج‌ را تکثیر نمودند که در مجموع 399 آلل چند شکل با میانگین 13/7 آلل به ازای هر جایگاه ریزماهواره در ژنوتیپ‌ها تکثیر شد. نشانگرهای RM16، RM3355 و RM8006 با 10 آلل بیشترین تعداد آلل را دارا بودند. میزان اطلاعات چند شکلی برای نشانگرهای مورد بررسی از 56/0 تا 87/0 با میانگین 79/0 متغیر بود. تجزیه خوشه‌ای بر اساس ضریب تشابه جاکارد با استفاده از روش UPGMA، تمامی ژنوتیپ‌ها را در چهار گروه قرار داد و درصد صحت گروه‌بندی افراد بر اساس تابع تشخیص 6/98 درصد بود. اين آزمايش نشان داد كه نشانگر‌های ريزماهواره قادر ند چند شکلی بالايي را بين لاين های موجود نشان دهند و لذا ابزار ارزشمندی جهت انگشت نگاري ژنوتيپ‌ها ودسته‌بندي آنها در گروه‌هاي مختلف محسوب می‌شوند. از جهتی نتایج نشان داد که در بين ارقام تنوع مطلوبي وجود دارد به‌طوري‌ كه ميتوان از اين تنوع براي اهداف مختلف اصلاحي برنج بهره جست.

برنج، تجزيه خوشه اي، تنوع ژنتيکي، نشانگرهاي ريزماهواره