جستاری بر جایگاه علم و تحقیق و نفی آرزوهای واهی در قرآن و کلام رضوی (ع)

بدون تردید، بعضی مضامین قرآن مبتنی بر تعبُّد محض است، اما معارف اوّلیّه ی آن بر جمیعِ مراتب یقین: علم الیقین و عین الیقین و حقّ الیقین پایه گــذاری شده است. لذا یکـی از بارزترینِ مصادیقِ استوارترین راه که قرآن به آن هدایت می کنــد، پایه گذاری زندگـی بر پایـه ی تحقیق و پرهیز از هر گونه آرزوی واهـی و دروغین است که بر پایه ی عقل یا نقل قطعی نباشد. بنابراین، انسان ناگزیر است برای رسیدن به کمال و سعادت واقعـیِ خویش به دو عنصر عقـل و وحـی تکیه کنـد و با کاربـردی نمودن آن ها، سیمـای زنـدگی خویش را آرامش و طراوت بخشد. درک و فهم وجود سنّت مُبقیه و مقدّس پیامبر خاتم (ص) و ائمه ی معصومین (علیهم السّـــلام) به عنوان مفسّرانِ مسلَّم وحی الهی و الگوهای مجسّم جهت عملی نمودن این مهم امری ضروری و غیر قابل انکار است. نویسنـده ی این نوشتـار بر آن است تا با استفاده از شیــوه ی تحقیق در چارچوب مطالعات کتابخــانــه ای و ملحوظ نمودن نیاز جدّی انسان به ویژه در دنیای امروز به کنکاش و تحقیق به جای تقلید و ایستایی، به تبیین منزلت بی همتـای علم و تحقیق و نفی جهل و آرزوهای غیر واقع و مُهلک با تکیه بر نگاه تطبیقی قرآن و کلام رضوی (ع) و آموزه های حاصل از آن دو بپردازد. کلیــد واژه ها: قرآن، علی بن موسی الرّضا (ع)، تحقیق، تقلید، آرزو، اجر الهی، رستاخیز، اُمِّیوُن

: قرآن، علی بن موسی الرّضا (ع)، تحقیق، تقلید، آرزو، اجر الهی، رستاخیز، اُمِّیوُن