وضعیت سلامت روان جانبازان قطع عضو در استان مازندران

اهداف: قطع عضو یکی از شايعترين معلوليت‌های حرکتی استکه اختلالات جسمی، رفتاری و روانی پس از آن از مشکلات جدی جانبازان قطع عضو است. ابزار روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي با هدف بررسی سلامت روانی جانبازان قطع عضو استان مازندران است.در این مطالعه وضعیت سلامت روانی شرکت کنندگان با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک خودساخته و پرسشنامه تجديد نظر شده فهرست علايم 90 سوالي SCL-90-R ارزیابی شده است. یافته‌ها: از بین جامعه آماری پژوهش که 575 جانباز دارای قطع عضو بودند، (52/44%) 256 نفر با ميانگين سني 6/2 ±44/46 سال و محدوده سني 20 تا 70 سال پرسشنامه هاي تحقيقاتي را تكميل نمودند. کلیه جانبازان مرد، 9/94% متاهل، و 8/78% داراي تحصيلات ديپلم و يا زير ديپلم بودند.1/69% نفر از افراد شركت كننده دارای شاخص كلي بيماري بيشتر از 7/0 و در نتيجه بعنوان بیمار روانی احتمالی، در 4/16% از جانبازان بين 4/0 تا 7/0 و در نتيجه مشكوك به بيماري رواني احتمالی و در نهايت در 5/14% از افراد كمتر از 4/0 و در نتيجه سالم احتمالی در نظر گرفته شدند. نتیجه‌گیری: بنظر می رسد که اکثریت جانبازان از مشکلات جسمانی حاصل از جنگ و پس از جنک=گ فراوانی دارند که با سلامت روان آنها ارتباط معکوسی دارد لذا بهبود نیافتن مشکلات جسمانی بیماران جانباز باعث کاهش سلامت روان آنها شده است.

جانبازان قطع عضو، سلامت روان، SCL-90-R