بيشتر شهرهاي کشور در دهههاي اخير به سبب افزايش جمعيت دچار دگرگوني شده و اين تحولات سبب گرديده تا مقوله برنامهريزي شهري و در درون آن برنامهريزي مسکن اهميت دو چندان يابد در اين راستا شاخصهاي استاندارد مسکن از کليديترين و مهمترين ابزار دربرنامهريزي مسکن محسوب ميگردد، با بررسي آنها پارامترهاي مؤثر در امر مسکن را ميتوان شناخت و هر گونه برنامهريزي و تصميم گيري در مورد مسکن را آسان نمود. هدف از اين پژوهش بررسي شاخصهاي کمي، کيفي و برآورد مسکن مورد نياز تا افق 1400 در شهر رشت ميباشد. روش تحقيق توصيفي و تحليلي است. براساس يافتههاي تحقيق طي دورۀ 85- 1345وضعيت شاخصهاي کمي و کيفي مسکن اين شهر روندي رو به بهبود داشته است. علي رغم تمام ساخت و سازهاي داخل و خارج از شهر هنوز 8331 خانوار بدون مسکن طبق نتايج تفصيلي سرشماري عمومي نفوس و مسکن سال 1385 در شهر رشت وجود دارند. با توجه به پيش بينيهاي جمعيتي، تعداد خانوارهاي ساکن شهر رشت تا افق 1400 به 225244 خانوار خواهد رسيد. مطابق اين پيشبيني بعد خانوار تا سال 1400 به 36/3 کاهش خواهد يافت. با فرض اينکه تراکم 1/1 خانوار به ازاي هر واحد مسکوني حد مطلوب اين شاخص است. تعداد واحد مسکوني مورد نياز براي تأمين تقاضاي بالقوه جمعيت درافق طرح معادل 191457 واحد خواهد بود. در پايان با توجه به توان موجود در گسترههاي شهري رشت (مساکن مخروبه) مشخص ميشود که در صورت استفادۀ حداکثر از آنها و اتخاذ الگوي مناسب پيشرفت مسکوني، بخشي از نيازهاي آينده، در داخل شهر تأمين ميشود.
کلید واژگان :تغييرات کمي مسکن، تغييرات کيفي مسکن، پيش بيني مسکن، رشت
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک