ديدگاه فهرستنويسان شاغل در کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ايران درباره قواعد توصيف و دسترسی به منبع (آردی‌اِی) و بررسی ميزان پذيرش آن

هدف كلي از انجام این پژوهش بررسی میزان آشنایی فهرستنویسان با آر.دی.ای. و آمادگی آن‌ها جهت پذیرش این قواعد و تاثیر آموزش بر آن است. پژوهش حاضر از نوع کاربردي بوده و با روش پیمایشی و رویکرد توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. در این پژوهش، میزان آشنایی 49 نفر از فهرستنویسان شاغل در بخش فهرستنویسی پیش از انتشار (فیپا) کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران با آر.دی.ای. با دو روش خوداظهاری (نظر شخصی) و میزان آشنایی واقعی (از طریق پرسش‌های باز) در قبل و بعد از آموزش و همچنین میزان پذیرش این قواعد از سوی ایشان سنجیده شد. نتایج نشان داد که میزان آشنایی خوداظهاری فهرستنویسان با آر.دی.ای. در پیش از آموزش بالاتر از حد متوسط و میزان آشنایی واقعی ایشان پایین‌تر از سطح متوسط است. اما پس از آموزش، هر دو نوع آشنایی آنان -اعم از خوداظهاری و واقعی- بالاتر از سطح متوسط بود. همچنین، وجود تفاوت معنادار بین میزان آشنایی خوداظهاری، آشنایی واقعی و میزان پذیرش فهرستنویسان کتابخانه ملی با جنسیت، ميزان تحصيلات، سن و سابقه كار فهرستنويسي مختلف بررسی شد. در این بررسی به جز تایید فرضیۀ وجود تفاوت معنادار بین وضعیت آشنایی خوداظهاری و واقعی فهرستنویسان دارای میزان تحصیلات متفاوت با آر.دی.ای.، تفاوت دیگری مشخص نشد. بر اساس یافته‌ها، مشخص شد که در قبل و بعد از آموزش، میزان آشنایی خوداظهاری فهرستنویسان دارای مدرک تحصیلی کارشناسی‌ارشد بیش‌تر از میزان آشنایی خوداظهاری فهرستنویسان دارای مدرک تحصیلی کارشناسی است. همچنین مشخص شد که قبل از آموزش، میزان آشنایی واقعی فهرستنویسان دارای مدرک تحصیلی کارشناسی‌ارشد بیش‌تر از میزان آشنایی واقعی فهرستنویسان دارای مدرک تحصیلی کارشناسی است.

قواعد توصیف و دسترسی به منبع (آر.دی.ای.)، قواعد فهرستنویسی، کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، میزان آشنایی