نخستين قدم در برنامه‌ريزي – و خصوصاً در برنامه‌ريزي توسعه روستايي- به دليل گستره جغرافيايي، محدوديت‌هاي زيربنايي و پراكندگي جمعيت، شناخت صحيح از وضعيت فعلي روستاهاست. اين پژوهش با علم به اين موضوع و در راستاي برنامه‌ريزي روستايي در استان يزد انجام و تدوين گرديده است.
در اين تحقيق قريب 60 شاخص توسعه در هفت بخش مختلف اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، تعريف و تدارك ديده شده و با شاخصهاي مذكور 340 روستاي استان (روستاهاي بيش از يكصد نفر جمعيت) در هريك از نواحي (شهرستان‌هاي استان يزد) و با استفاده از روش تاكسونومي عددي، از نظر سطح توسعه، رتبه‌بندي شده است.
