ارزيابي توان بوم¬شناختي يكي از ضرورت¬هاي اساسي در برنامه¬ريزي و مديريت سرزمين پيش نياز اصلي نيل به توسعه پايدار است به شمارمي¬آيد كه طي آن قابليت¬هاي محيط براي توسعه بر پايه نوع كاربري و فعاليت¬ها مختلف مشخص مي¬شود. هدف از این مطالعه تعیین مناسب¬ترین سامانه بهره¬وري اراضی با استفاده از روشAHP و و تکنیک¬هاي GIS و بهره¬گیري از نرم¬افزار Expert Choice انجام گرفته است. ¬يافته¬هاي پژوهش نشان مي¬دهد از مجموع سطوح واجد توان براي كاربري توان كشاورزي و مرتعداري، در روش AHP، 23.82 درصد اراضی جزء طبقه نا مناسب، 29.53 درصد اراضی جزء طبقه ضعیف، 20.50 درصد اراضی جزء طبقه متوسط، 12.01 درصد اراضی جزء طبقه مناسب، 14.14 درصد اراضی جزء طبقه بسیار مناسب، می¬باشد.
