بررسی ویژگی های زبانی و دستوری دوبیتی های باباطاهر همدانی

باباطاهر همدانی از عرفا، شعرا و حکمای قرن پنجم هجری بوده است. شهرت وی به سبب سرودن فهلوياتي است كه امروزه شكل عروضي به خود گرفته و «ترانه» ناميده مي شود. دوبیتی های باباطاهر به دلایلی چون: عدم دقّت علمی ناسخان و دخالت ذوق آنان در ضبط¬های مختلف و همچنین به علّت بی¬اعتنایی به ضبط اصیل آنها ، دچار تغییر و تحولاتی شده است. امروزه از این دوبیتی ها،که به فارسی معیار نزدیک شده اند، جز رنگ و بویی محلی، نشانی دیگر از فهلویات قدیم نمانده است. در این مقاله سعی بر آن است، ابتدا با بررسی خاستگاه و زبان باباطاهر، ویژگی های زبانی و دستوری دوبیتی های او مشخص شود، سپس با توجّه به نسخۀ قونیه – که قدیمی ترین نسخه از سروده¬های باباطاهر است – و نیز تطبیق این ویژگی ها با فهلویات کُردی، تلفظ محلّی این سروده ها به دست داده شود. در نهایت به عنوان نمونه، ده دوبیتی تصحیح می¬گردد.

باباطاهر، دوبیتی، زبان کُردی، ویژگی های زبانی، ویژگی های دستوری.