رتقاء سطح خودکارآمدی دانش آموزان در درس علوم تجربی از طریق رویکرد تدریس مبتنی بر نقشه های مفهومی

هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان ارتقاء خودکارآمدی دانش آموزان در درس علوم تجربی از طریق رویکرد تدریس مبتنی بر نقشه های مفهومی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر سال اول دوره متوسطه اول در سطح شهرستان سرپل ذهاب بودند. به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای، تعداد 60 نفر انتخاب و در دوگروه کنترل و آزمایش به شیوه تصادفی ساده جایگزین شدند. ابزار گرد آوری داده ها در این پژوهش نقشه مفهومی محقق ساخته و پرسشنامه خودکارآمدی ((SEQ-C بود. داده های تحقیق با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. داده های تحقیق با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معنی دار یافت شد. همچنین بین گروه ها از لحاظ خرده مقیاس های خودکارآمدی هیجانی(008/0(p=، خودکارآمدی تحصیلی(001/0(p=وخودکارآمدی اجتماعی(001/0(p= بین دوگروه آموزشی به روش نقشه مفهومی و گروه آموزشی به شیوه متداول، تفاوت معنادار آماری وجود داشت.

خودکارامدی