مدیریت شهری یک مفهوم فراگیر است و هدف آن تقویت سازمانهای دولتی و غیردولتی برای شناسایی برنامهها و سیاستهای گوناگون و پیادهسازی آنها با نتایج بهینه است و اداره یک شهر بدون آن امکانپذیر نیست. ولی امروزه، شهرها بهخصوص کلانشهرها به دلیل مسایل و مشکلات بیرویه باعث شده که مدیریت شهری سنتی کارآمدی خود را از دست بدهد و در این راستا، مدیریت یکپارچه شهری بهعنوان یک نهاد مدیریتی فراگیر و درگیر با موضوعات و پدیدههای بسیار گسترده و متنوع شهر و شهرنشینی ضروری است تا نهایت ا دستیابی به توسعه پایدار در شهر میسر گردد. نوع تحقیق، کاربردی و روش مورد استفاده، توصیفی-تحلیلی است. برای جمعآوری اطلاعات از مطالعات میدانی و کتابخانهای استفاده شده است. همچنین برای تجزیهوتحلیل یافتهها از مدلهای تصمیمگیری چند معیاره(دیمتل و تاپسیس) استفاده شده است. یافتهها حاکی از آن است که در بین معیارهای اصلی تحقیق، ساختار ارتباطی با دارا بودن بیشترین ضریب وزنی و اثرگذاری مستقیم با کسب امتیاز19.17 در جایگاه اول، شرایط قانونی سیاستگذاری با کسب امتیاز 19.11 در جایگاه دوم و در نهایت دیدگاهها و نگرشها با کسب امتیاز 19.00 در جایگاه سوم قرار دارند و این عوامل مهمترین عوامل تأثیرگذار در پیادهسازی مدیریت یکپارچه شهری در کلانشهر تهران میباشد. همچنین زیر معیارها بر اساس مدل تاپسیس منعکسکننده این مطلب است که همپوشانی وظایف سازمانی در ارگانهای مختلف مربوط به مدیریت شهری، ضعف زیرساختهای اطلاعاتی برای مدیریت یکپارچه شهری و ناشناخته ماندن نگرش یکپارچه در مدیریت سطوح مختلف فضایی بهترتیب در جایگاههای اول تا سوم را ازنظر خبرگان، متخصصان کسب کرده و تاثیر بیشتری بر پیادهسازی مدیریت یکپارچه شهری در کلانشهر دارند.
کلید واژگان :مدیریت یکپارچه شهری، توسعه پایدار، مدلهای کمی، کلانشهر تهران.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک