شاید فرصت آن رسیده است که با عزمی راسخ، در این زمانه که عمده محصولات کشاورزی تولیدب آلوده به کود و سموم شیمیایی است با بهره گیری از تکنیک ها و نهاده های پایدار و سالم، سهم خود را در رونق کشاورزی پایدار ادا کنیم، چه بسا دانش پیشینیان بتواند مشکل گشایی در جهت افزایش بهره وری و ایجاد بستر پایدار در تولید محصولات ارگانیک با ارزش غذایی و اقتصادی بالا شده و از این راه بتوان در راستای بهبود وضعیت معیشتی اهالی این مناطق استفاده نمود. کشورایران به لحاظ موقعیت خاص جغرافیایی وقرارگیری درمنطقه خشک و نیمه خشک دارای گیاهان و علف های هرز به خصوصی می باشد که شاید در نگاه عام گیاهانی بی ارزش و زیان بارهم به حساب ایند ازجمله این گیاهان میتوان به گیاه خارشتراشاره کرد. استفاده از گیاه خارشتر به جهت تولید هندوانه دیم ارگانیک سالیان دراز دربرخی استانهای کشورازجمله خوزستان فارس یزداصفهان و خراسان به صورت بومی رواج داشته ، ولی رفته رفته با ورود کودهای شیمیایی سهل الوصول و ارزان قیمت و اعمال سیاست های دولت درجهت سوق دادن اهالی این مناطق به کاشت محصولات خاص، به ورطه فراموشی سپرده شده است.روش کاربدین صورت است که ابتدا گیاه خارشتر باقطر مناسب گزینش شده سپس با خراش دادن قسمت خاصی از ساقه ، بذر هندوانه در آن قرار می گیرد ؛ در این شرایط بذرهندوانه ازگیاه میزبان که درارای ریشه عمیق می باشد آب و سایرموادغذایی موردنیاز خود راتامین می کند. نتایج نشان می دهد که محصول بدست آمده با روش فوق از لحاظ کیفی در سط بالایی بوده و علی رغم تصور برخی افراد بومی که انتظار طعم شور از این محصول داشتند، این محصول شیرین و دارای خواص دارویی نیز می باشد. بدین ترتیب در بیابان خشک و رویشگاه گیاه خارشتر با بهره گیری از دانش بومی که حاصل از تجربیات ذی قیمت گذشتگان است می توان محصولی تولید کرد که 92 درصد حجم آن را آب تشکیل می دهد.
کلید واژگان :دانش بومی،کشاورزی پایدار،هندوانه،خارشتر،ارگانیک
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک