ﻫﺪﻑ :ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﻣﺮﺍﻗﺒﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎ ﻛﻢ ﺗﻮﺍﻧﻲ ﺫﻫﻨﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮﭘﺬﻳﺮﻱ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﭘﺮﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﻓﻮﻕ ﻫﺪﻑ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻧﻘﺶ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮﻱ ﻭ ﺧﻮﺩﺩﻟﺴﻮﺯﻱ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﻣﺎﺩﺭﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺗﻮﺍﻧﺒﺨﺸﻲ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻛﻢ ﺗﻮﺍﻥ ﺫﻫﻨﻲ ﺍﺳﺖ. ﺭﻭﺵ: ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ ﺍﺯ 415 ﻧﻮﻉ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﺍﺳﺖ .ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺁﻣﺎﺭﻱ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺎﺩﺭﻳﺎﺭ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺗﻮﺍﻧﺒﺨﺸﻲ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻛﻢ ﺗﻮﺍﻥ ﺫﻫﻨﻲ ﺳﻄﺢ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﺡ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ .ﺟﻤﻊ 230 ﮔﻴﺮﻱ ﺗﺼﺎﺩﻓﻲ ﺳﺎﺩﻩ ﺁﻭﺭﻱ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺮﺩﻱ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺍﺯ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﻘﻴﺎﺱ ﺑﺨﺸﻮﺩﮔﻲ ﺍﺣﺘﺸﺎﻡ ،(1389) ﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ( ﻭ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮﺩﺩﻟﺴﻮﺯﻱ ﻓﺮﻡ ﺑﻠﻨﺪ AGQ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮﻱ ) )SC (ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ. ﻳﺎﻓﺘﻪ S-LF ﻫﺎ: ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﻛﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺑﻴﻦ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺧﺮﺩﻩ ﻣﻘﻴﺎﺱﻫﺎﻱ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺧﺸﻢ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﮔﺮﻱ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﻌﻜﻮﺱ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺧﺮﺩﻩ ﻣﻘﻴﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩﺷﻔﻘﺘﻲ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﮔﺮﻱ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻌﻨﻲ ﺩﺍﺭﻱ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ (، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ 0/30ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ) ،(0/19 ﻣﻮﻟﻔﻪ ﺍﻧﺰﻭﺍ ) ( ﺗﻮﺍﻥ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ 0/34 ( ﻭﻛﻴﻨﻪﺗﻮﺯﻱ ) 0/32) ﮔﺮﻱ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﻴﺮﻱ: ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﮔﺮﻱ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎﻱ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺤﺎﺕ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺣﻴﻄﻪﻫﺎﻱ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﺷﻲ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﻛﻢ ﺗﻮﺍﻥ ﺫﻫﻨﻲ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
کلید واژگان :بخشایش,میزان خشم,خوددلسوزی,مادریار
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک