مدایح نبوی یکی از فنون شعری است که شاعران پرشماری در شرق و غرب سرزمین‌ها اسلامی در آن طبع¬آزمایی نموده¬اند. در سده¬های هفتم و هشتم هجری چنین اشعاری از رونق چشمگیری برخودار شد و شاعران احساسات صادقانۀ خود را در این اشعار بیان می‌کردند. ابن جابر اندلسی، شاعر روشندل سدۀ هشتم هجری،از جمله شاعران اندلسی است که در این مضمون طبع¬آزمایی نموده و قصاید پرشماری در ستایش پیامبر(ص) سروده است.بررسی مضمون این قصاید از آن جهت مهم می‌نماید که عمق احساسات اسلامی اندلسیان را نشان می‌دهد و بیان¬گرپیوند ادبی و دینی شرق و غرب سرزمین‌های اسلامی است. پژوهش حاضر بر آن است که مضمون مدایح نبوی این شاعر اندلسی را مورد بررسی قرار دهد. برآیند پژوهش نشان می‌دهد که ابن جابر در مدایح نبوی خود با الهام¬گیری از قرآن و روایات و وقایع تاریخی به ذکر مناقب پیامبر(ص) پرداخته و به برخی ازکرامات ایشان از جمله معراج و معجزات اشاره نموده و از درگاه ایشان طلب شفاعت کرده است.
کلید واژگان :مدایح نبوی، ابن جابر، شعر اندلسی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک