پژوهش حاضر با هدف ارزیابی توان اکولوژیک استان تهران در راستای توسعه اکوتوریسم با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و منطق فازی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) انجام گرفته شده است. روش تحقيق مقالة حاضر توصيفي - تحليلي بر پاية مطالعات اسنادي – كتابخانه¬اي و مشاهدة ميداني و تحليل داده¬هاي فضايي است. ابتدا منطقة مورد مطالعه انتخاب شد و بر اساس مطالعات جهاني، شاخص¬هاي متناسب با شرايط محلي و بومي منطقه نيز انتخاب گرديد. در اين نوشتار، هشت معیار¬ (ارتفاع، پوشش¬گیاهی، بافت¬خاک، جهت¬شیب، زمین¬شناسی، شیب، عمق¬خاک، کاربری¬اراضی) جهت پهنه¬بندی اراضی مستعد توسعه اکوتوریسم در استان تهران مورد استفاده قرارگرفته است. همچنین جهت ارزیابی توان اکولوژیکی منطقه از نظر توسعه اکوتوریسم از تلفیق روش AHP و منطق فازی در GIS استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که در روش فرآیند سلسله¬ مراتبی (AHP) حدود 27.41 درصد از مساحت منطقه مورد مطالعه که معادل 164274.43 هکتار می¬باشد در کلاس خیلی¬مناسب و مناسب قرار دارد. این مقدار برای کلاس با قابلیت خیلی نامناسب و نامناسب برابر 56.92 درصد معادل 762401.8 هکتار از مساحت منطقه می¬باشد. حدود 15.63درصد از مساحت منطقه مورد مطالعه که معادل 206317.46 هکتار می باشد در کلاس با قابلیت متوسط قرار دارد. در حالی که نتایج حاصل از منطق¬فازی نشان می¬دهد حدود 42.32 درصد از مساحت منطقه مورد مطالعه که معادل 610669.46 هکتار می¬باشد در کلاس خیلی¬مناسب و مناسب قرار دارد. این مقدار برای کلاس با قابلیت خیلی¬نامناسب و نامناسب برابر 44.57 درصد معادل 590249.16 هکتار از مساحت منطقه می¬باشد. حدود 13.11 درصد از مساحت منطقه مورد مطالعه که معادل 167091.37 هکتار می¬باشد در کلاس با قابلیت متوسط قرار دارد.
کلید واژگان :توان اکولوژیک، اکوتوریسم، روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، منطق¬فازی، استان تهران.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک