شناسایی موانع اخلاقگرایی در سازمانها با رویکرد آمیخته

پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع اخلاقگرایی در سازمانها صورت گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوة جمعآوری دادهها توصیفی پیمایشی بوده و با روش پژوهش آمیخته )کیفی- کمی( مورد تحلیل قرار گرفت. نمونة آماری پژوهش حاضر در بخش کیفی 02 نفر از خبرگان و مدیران منابع انسانی سازمانهای دولتی در تهران بوده و در بخش کمی، 022 نفر از کارکنان ادارات دولتی )سه ادارة پست، تأمین اجتماعی و دادگستری( در شهر تهران بودهاند که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمعآوری اطلاعات از روش مصاحبه و پرسشنامه بهره گرفته شد. جهت سنجش و برازش مدلها از روش تحلیل عاملی تأییدی و نرمافزار لیزرل استفاده شد. نتایج بخش کیفی حاکی از این است که موانع اخلاق- گرایی در سازمانها را میتوان در سه حوزة اصلی محیطی )بیثباتی اقتصادی، بیثباتی قانونی و معضلات فرهنگی(، سازمانی )نارضایتی شغلی، عدم حمایت مدیران، عدم آموزشهای کافی، نبودن نظامهای جامع و اخلاقی و تعارضات اخلاقی( و فردی )ارزشها و باورها، ملاکهای شخصی و نبودن انگیزش( دستهبندی کرد. نتایج حاصل از بخش کمی نیز نشان میدهد که در همچنین در حوزة سازمانی .)R= حوزة محیطی عوامل اقتصادی بیشترین تأثیر را بر اجتناب از اخلاقگرایی در سازمان دارد ) 0.48 و در بخش فردی، باورها و ارزشها بیشترین تأثیر را بر عدم اخلاقگرایی در )R= ناضایتی شغلی بیشترین تاثیر را دارد ) 0.50 مدل مفهومی به دست آمده از مراحل پژوهش میتواند بهعنوان معیاری برای مدیران سازمانها در .)R= سازمان دارند ) 0.41 جهت از بین بردن موانع موجود بر سر راه اخلاقگرایی در سازمانها قرار گیرد.

اخلاق، اخلاق حرفهای، اخلاقگرایی.