محمد علی جمالزاده، نخستین نویسندة ایرانی است که به نوشتن داستان کوتاه به شیوة اروپایی پرداخت. اولین مجموعة او یکی بود یکی نبود را سرآغاز ادبیات واقع گرایی ایران دانسته اند. مهمترین مضامین مطرح شده در داستانهای جمالزاده،مضامین اجتماعی و سیاسی است. یکی از این موضوعها، مسألة زنان است. ا زآنجا که جمالزاده در دورة کودکی محیط و فرهنگ ایران عصر مشروطه را از نزدیک دیده و با خاطرة آن از ایران خارج شده و پس از چندی تقریباً تا پایان عمر به میهنش باز نگشته است، زنان قصه های او عموماً زنان دوره قاجارند: کم اطلاع، سطحی و عموماً بی سواد و خرافاتی . دوری جمالزاده از ایران بر دیدگاه او دربارة بسیاری از مسایل اجتماعی از جمله مسألة زنان تأثیر گذاشت و در واقع او از بسیاری از وقایع و تحولات فرهنگی جامعه بی خبر ماند. در این مقاله غزم بر آن است تا ضمن بیان مقدمه ای در باب چگونگی حضور زنان در داستانهای جمالزاده به نقد و بررسی دیدگاههای او دربارة زن ایرانی پرداخته شود.
کلید واژگان :جمالزاده، زن ایرانی، ادبیات داستانی، مشروطه ، قهرمان داستانی.
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک