«قرارداد»، همواره ساختاری برای رفع نیازهای مدنی و معیشتی انسان بوده است. این رفع نیاز با توجه به لازم بودن قراردادها تأمین میشود و از همین رو در سیستمهای حقوقی متفاوت، بنا را بر لزوم قراردادها گذاشتهاند. با وجود این انحلالناپذیر بودن قراردادها همواره نافع نیست، گاهی قرارداد موجب ضرری نامشروع است که باید تدارک شود و گاهی چگونگی انجام آن مغایر با خواست متعاملین است. حق فسخ ناشی از خیار عیب یکی از اسباب فسخ معاملات است. در حقوق ایران پیرامون مبنای ایجاد خیار عیب اختلاف نظرهای فراوانی وجود دارد، گروهی مبنا را قاعدۀ لاضرر و گروهی شرط ضمنی عرفی میدانند. برخی نیز تا شش مبنای احتمالی برای این خیار بر شمردهاند. روشن شدن مبنای این خیار موجب میشود بدانیم شرط سلامت مفید تأکید است و یا تأسیس؟ با رفع عیب، خیار از بین میرود یا خیر؟ میتوان صاحب کالای معیب را ملزم به رفع عیب کرد یا نه؟ این سؤالات و پاسخ احتمالی آنان، در مقاله پیشرو با رویکردی تطبیقی در فقه و حقوق موضوعه با تأملی در کنوانسیون بیع بینالمللی کالا و همچنین گریزی به مباحث ارزشمند شیخ انصاری مورد مداقه قرار داده شده است.
کلید واژگان :اصالۀ اللزوم؛ خیار؛ عیب؛ نقض اساسی؛ منشأ خیار عیب
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک