آنه در آنه اید ویرژیل

اسطوره ها ریشه در پیوند یکدیگر دارند. از این رو، ایلیاد و ادیسه و آنه اید و ده ها داستان اساطیری و حماسی دیگر که بعد از اینها و با الهام از اینها به رشته تحریر درآمده است و در زبان فارسی نمونه بارز و برجسته آن ها شاهنامه فردوسی می باشد، ارجمند برای انسان پروری هستند. سخن درباره آنه اید، اثر ویرژیل است. پابلیوس ویرژیل در سال هفتاد قبل از میلاد مسیح در مانتو متولد شد و در سال نوزدهم قبل از میلاد در پارتنوپ به خاک سپرده شد. پزشکی و ستاره شناسی و علم اجتماع را با پرباری می دانست. این شاعر کلاسیک روم، سرودهای شبانی را در دوره سزار اگوست سرود. چون توانست نظر اوکتاو را که بعد از سزار بر آنتونی، حکمران روم غلبه کرده بود، به دست آورد، با درخواست او که خواستار حماسه ای درباره روم بود، آنه اید را سرود. به مدت ده سال وقت صرف سرودن و نگارش آنه اید کرد ولی، از آنجا که ناتمام مانده بود، از دوستانش خواست آن را نشر ندهند، ولی، دوستانش به خواسته او بی اعتنا شدند و سروده آنه اید را در دوازده جلد منتشر کردند. ویرژیل حماسه ای پرشور و تپنده ساخت؛ حماسه ای که آیینه وار، آرمان های رومیان را به روشنی بازتاباند. ویرژیل شیوه شاعری خاص خود را دارد. حساسیت و دلبستگی او به قهرمانان و پهلوانان پاک و پاک نیت در سرتاسر اثرش دیده می شود. دلبستگی او به طبیعت، دلسوزی و آزردگی او از رنج ها و تیره روزی های آدمی، روشی دلپسند به ذهن و سرایش آفریننده آنه اید داده است، که تحسین برانگیز است. در نتیجه ویرژیل دریافت ها و احساس های مردم روم را در چهره آنه، به عنوان برترین چهره و پهلوان رومیان، و منش آرمانی آنان به رخ و نیز، تصویر کشیده است.

هومر، سعید نفیسی، پشم زرین، کشتی آرگو ( آرگونات ها )