پیش زمینه و هدف: دوکسوروبیسین به صورت گسترده در درمان تومورهای توپر اندام‌ها و بدخیمی‌های خونی کاربرد دارد، ولی سمیت ایجاد شده توسط آن کاربردش را محدود کرده است. هدف این مطالعه ارزیابی اثرات محافظتی لاکتوفرین در برابر سمیت دوکسوروبیسین بر روی گناد اصلی موش صحرایی است. مواد و روشها: ۲۴ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند. به گروه شاهد سرم فیزیولوژی به¬صورت داخل صفاقی و بعد خوراکی، به گروه دوم دوکسوروبیسین به صورت داخل صفاقی، به گروه سوم به صورت داخل صفاقی داروی دوکسوروبیسین و به صورت خوراکی لاکتوفرین چهار ساعت پس از تجویز دارو و به گروه چهارم لاکتوفرین به صورت خوراکی تجویز شد. تجویز به صورت هفتگی انجام پذیرفت. بعد از تشریح، بیضه حیوان بعد از پاساژ بافتی و رنگ آمیزی مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: میانگین قطر لوله های اسپرم ساز بین گروه شاهد (28/0 ± 82/200 میکرومتر) و گروه دوکسوروبیسین (73/1 ± 28/114 میکرومتر) و بین گروه شاهد و گروه دوکسوروبیسین + لاکتوفرین (57/0 ± 10/178 میکرومتر) واجد تفاوت معنی داری از نظر آماری می باشد (٠۵/٠P≤) و بین گروه لاکتوفرین (57/0 ± 32/200 میکرومتر) و گروه دوکسوروبیسین و گروه دوکسوروبیسین + لاکتوفرین نیز تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود دارد(٠۵/٠P≤). تفاوت میانگین ضخامت اپی تلیوم لوله های اسپرم ساز بین گروه شاهد (57/0 ± 80/58 میکرومتر) و گروه دوکسوروبیسین( 47/3 ± 07/31 میکرومتر) و بین گروه شاهد و گروه دوکسوروبیسین + لاکتوفرین (57/0 ± 45/49 میکرومتر) از نظر آماری معنی داری می¬باشد (٠۵/٠P≤). همچنین، بین گروه لاکتوفرین 00(/1 ± 14/59 میکرومتر) و گروههای دوکسوروبیسین و گروه دوکسوروبیسین + لاکتوفرین از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود دارد (٠۵/٠P≤). همچنین، تجویز همزمان لاکتوفرین موجب افزایش قابل¬ملاحظه تعداد سلولهای واجد واکنش مثبت نسبت به رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی PCNA و HSP70 در مقایسه با گروه دوکسوروبیسین گردید (٠۵/٠P≤). بحث و نتیجه گیری: از لاکتوفرین می توان جهت کاهش عوارض جانبی دوکسوروبیسین بر روی اندام های تولیدمثلی مانند بیضه استفاده نمود.
کلید واژگان :لاکتوفرین، دوکسوروبیسین، گناد اصلی، موش صحرایی
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک