مقایسه میزان کفایت اجتماعی خودکارآمدی و بهزیستی روانی در دانش آموزان نابینا، ناشنوا و عادی

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه¬ای میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی در دانش¬آموزان نابینا، ناشنوا و عادی می¬باشد. جامعه¬ی آماری این پژوهش کلیه دانش¬آموزان دختر نابینا، ناشنوا و عادی شهر خرم¬آباد در سال تحصیلی 95-1394 می¬باشد؛ که با استفاده از روش علی- مقایسه¬ای از هر گروه(نابینا، ناشنوا، عادی) 30 نفر به شیوه همتاسازی با استفاده از روش نمونه¬گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. مقیاس¬های بهزیستی روان¬شناختی ریف((RSPWB، خودکارآمدی بندورا و کفایت اجتماعی فلنر اجرا شد. نتایج نشان داد که بین گروه¬های نابینا، ناشنوا و عادی از نظر میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی با یکدیگر تفاوت معنی¬داری وجود داشت(001/0 P<). به نحوی که میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی در دانش¬آموزان عادی بیشتر از دانش¬آموزان نابینا و ناشنوا است. از سویی میزان کفایت اجتماعی، خودکارآمدی و بهزیستی روانی در دانش¬آموزان نابینا بیشتر از دانش¬آموزان ناشنوا است.با توجه به شیوع بالای نابینایی و ناشنوایی در جامعه ، نتایج این گونه تحقیقات باید در اختیار مراکز و سازمان¬های مختلف مربوطه قرار گیرد تا آن¬ها بتوانند بر اساس نتایج پژوهش، برنامه¬ریزی مناسبی داشته باشند.

کفایت اجتماعی، خودکارآمدی، بهزیستی روانی، دانش-آموزان