تأثير آموزش هوش اخلاقي به شيوهي قصهگويي بر بخشودگي بينفردي دانشآموزان

هدف مطالعهي حاضر بررسي تأثير آموزش هوش اخلاقي به شيوهي قصهگويي بر بخشودگي بينفردي دانشآموزان پسر پايه ششم ابتدايي بود. اين پژوهش يک مطالعه نيمهآزمايشي با طرح پيشآزمون– پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل کليه دانشآموزان پسر پايه ششم ابتدايي شهر اهواز در 4266 بود که با روش نمونهگيري تصادفي خوشهاي چندمرحلهاي ابتدا از بين چهار - سال تحصيلي 65 ناحيه آموزشوپرورش شهر اهواز يک ناحيه بهصورت تصادفي انتخاب و سپس از بين دوازده مدرسه دوره ششم ابتدايي ناحيه يک، يک مدرسه و سرانجام از بين چهار کلاس دو کلاس بهصورت تصادفي انتخاب گرديد و در دو گروه ) 30 نفر گروه آزمايش و 30 نفر گروه گواه( گمارده شدند. آموزش هوش اخلاقي به شيوه قصهگويي براي گروه آزمايش اجرا شد، درحاليکه گروه گواه هيچ آموزشي دريافت ننمود. پس از اتمام جلسات، پسآزمون روي دو گروه آزمايش و گواه انجام شد. ابزار گردآوري دادهها، پرسشنامه بخشودگي بين فردي احتشامزاده و همکاران ) 4266 ( بود. يافتهها نشان داد پس از آموزش هوش اخلاقي، در گروه آزمايش افزايش معناداري در بخشودگي بينفردي نسبت به گروه گواه ملاحظه درنتيجه ميتوان گفت که آموزش هوش اخلاقي به شيوه قصهگويي بر بخشودگي .)p< 0/ شد ) 004 بينفردي دانشآموزان مؤثر است.

آموزش هوش اخلاقي، قصهگويي، بخشودگي بينفردي