سنجش تاب¬آوری زیر ساختی و کالبدی شهرها در مدیریت سوانح طبیعی (زلزله) نمونه موردی: شهر نوشهر

حوادث طبيعي كه جزيي از فرآيند زندگي بشر به شمار مي¬رود و هر روزه بر تعداد و تنوع آنها افزوده مي¬شود، به عنوان چالشي اساسي در جهت نيل به توسعه پايدار جوامع انساني مطرح مي¬باشند. از اين رو در حال حاضر ديدگاه غالب از تمركز بر روي صرفاً كاهش آسيب¬پذيري به افزايش تاب¬آوري در مقابل سوانح تغيير پيدا كرده است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی و تحلیل تاب‌آوری زیرساختی و کالبدی شهر نوشهر در مدیریت سوانح طبیعی (زلزله) می¬باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده و برای جمع¬آوری اطلاعات علاوه بر اسناد و مطالعات کتابخانه¬ای، از ابزار پرسشنامه استفاده شده است که در بین نمونه¬ای به تعداد 382 نفر توزیع شده است. به سبب تجزیه و تحلیل داده¬ها، از آزمون¬های همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و همچنین تحلیل سلسله مراتبی AHP استفاده شده است. نتایج حاصل از یافته¬ها نشان می¬دهد که تاب¬آوری شهر نوشهر در ابعاد چهارگانه کالبدی – زیرساختی از نظر کارشناسان پایین¬تر از سطح مطلوب می¬باشد. به طوری که مقدار محاسبه شده تاب¬آوری کلی جامعه 2.74 کمتر از حد مبنا (3) می¬باشد. سپس نقاط خطرآفرین شهر و میزان دسترسی¬ها به کاربری¬های مختلف در سطح شهر محاسبه شده و بر اساس آن میزان تاب¬آوری شهر نوشهر در نقاط مختلف نشان داده شده است. لذا پیشنهاد می¬گردد برنامه¬های با توجه به پتانسیل¬های درونی شهر نوشهر برای تقویت زیرساخت¬های لازم جهت تاب¬¬آورترسازی شهر نوشهر در برابر حوادث طبیعی (زلزله) ارائه گردد.

شهر مدیریت بحران آسیب¬پذیری تاب¬آوری نوشهر