شناسایی ابعاد تاب آوری و تاثیر آن بر پایداری شهری (مطالعه موردی: شهر رشت)

شهرها در آینده، بیشتر مردم جهان را در خود جای خواهند داد؛ بنابراین، تمرکز مدیران باید بر پایدارتر کردن و تاب آور کردن این مکان ها باشد. تاب آوری شهری مفهومی است که به تازگی مورد توجه برنامه ریزان و مدیران شهری در سراسر جهان قرار گرفته است. این امر در واکنش به حوادث طبیعی و بحران های اقتصادی و اجتماعی - سیاسی، به مثابه مفهومی کلیدی جایگاه ویژه ای بافته است، نوشتار پیش رو با هدف شناسایی ابعاد تاب آوری شهری و ارتباط آنها با پایداری شهری، در شهر رشت انجام شده است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی، کاربردی - توسعه ای و شیوه گردآوری اطلاعات، اسنادی و پیمایشی (زمینه پاپ) بوده است. نمونه آماری پژوهش شامل ۳۵ نفر از کارشناسان آشنا به موضوع بوده اند که به روش دلفی انتخاب و در سه مرحله درباره پرسش های پژوهش به اجماع رسیده اند. داده ها با نرم افزارهای اس. پی.اس.اس. و لیزرل تحلیل شده اند. برای تعیین روایی گویه ها از مدل تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول و برای سنجش پایایی آن از آزمون آلفای کرونباخ بهره گرفته شده است. نتایج مدل اندازه گیری ضرایب استانداردشده، نشان دهنده همبستگی بین متغیرهای مکنون و شاخص های متناظر بوده است یافته های تحلیل مسیر تأییدی (مدل ساختاری) نشان داد که تاب آوری اجتماعی (۸۷) :: Beta ۸/۱۹ = T)، تاب آوری اقتصادی ( ۰/۸۴ = T = ۵/۶۲ :Beta )، تاب آوری زیست محیطی - کالبدی (۸۵ء = T = ۹/۷۸ Beta و تاب آوری نهادی (۱۸۵/ ۰ = T = ۸۱۷ Beta) بر پایداری شهری مؤثرند؛ بنابراین نتیجه گرفته شد که تاب آوری شهری را می توان به منزله شالوده پایداری شهری مطرح کرد و توجه به مزایای تاب آوری شهری در راستای تقویت سیستم های شهری پایدار، عاملی حیاتی در دستیابی به آینده مطلوب شهری است

تاب آوری شهری، پایداری شهری، مدلیابی معادلات ساختاری، رشت.