بررسی نقش خودکارآمدی در پذیرش دورکاری کارمندان

در دنیایی که به شدت پیوسته و دارای ارتباطات قوی بین کشورهاست، اثرات طغیان ویروس کرونا (کووید19) باعث کندشدن فعالیت‌های سازمان ها به علت اختلال در تولید، کارکرد زنجیره‌ی تأمین عرضه و تهدید سلامت کارکنان شده است. سازمان ها باید در این عرصه هرچه سریع تر خود را انعطاف داده و با شرایط غیر منتظره پیش رو وفق دهند. که یکی از راه حل های آن خودکارآمدی کارکنان در شرایط دورکاری می باشد. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی نقش خودکارآمدی در پذیرش دورکاری کارمندان است. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی و پیمایشی بوده و نمونه جامعه آماری با انجام نمونه¬گیری تصادفی و انتخاب 170 نفر از کارمندان فعال در ادارات کل غرب استان مازندران صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها، دو پرسشنامه خودکارآمدی ریگز و نایت (1994) و پرسشنامه دورکاری سازمانی احمدی (1391) بود. روایی پرسشنامه ها از طریق تحلیل عاملی تائیدی و پایایی آنها نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. روش تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد و واریانس) و آمار استنباطی (معادلات ساختاری) به کمک نرم افزارهای SPSS و PLS بود. یافته تحقیق نشان داد که خودکارآمدی کارکنان بر پذیرش دورکاری نقش معناداری دارد ؛ باورهای خودکارآمدی فردی و جمعی، انتظار پیامدهای فردی و جمعی در پذیرش دورکاری کارکنان نقش معناداری داشتند نتایج نشان داد امروزه سازمان¬ها خودکارآمدی را به عنوان ابزار مهمی برای افزایش بهره وری و زنجیره ارزش سازمان میدانند. خودکارآمدی میتواند در بهبود عملکرد فردی و هم عملکرد سازمانی مؤثر باشد و بنابراین این امر برای متخصصان توسعه منابع انسانی بسیار مهم و ضروری است.

خودکارآمدی ، دورکاری ، منابع انسانی