بیشک تمامی فعالیتهای فرهنگی بشر در پسزمینۀ جغرافیا و محیطزیست شکل میگیرد. در زیستبومشناسی انسانی و زیستی، مفاهیم نظری اغلب برای توصیف، تفسیر و تخمین روابط و برهمکنشهای میان انسان و محیط با استفاده از مدلهای جامع تحولی و روشمند انجام میگیرند. این دیدگاه بر رفتار فرهنگی در هر دو محیط طبیعی و اجتماعی تأکید دارد. بااینحال، باوجود مطالعات متعدد باستانشناختی در منطقه جنوب شرق ایران و مناطق همجوار در ارتباط با آن، تاکنون مطالعات جامعی در خصوص تغییرات اقلیمی عصر مفرغ منطقه صورت نپذیرفته است. در این پژوهش، هدف بازسازی وضعیت زیستمحیطی منطقه در دوران مفرغ است و تلاش شده است با روشی تحلیلی، بر اساس مطالعه شواهد وجود آبیاری مصنوعی در کنار نوارهای رودخانهها و همچنین نقوش مهرها ،سفالینهها، پیکرکها، بقایای استخوانی که به حد فراوان و همچنین نتایج آنالیز گیاهباستانشناسی که بهصورت حداقل به دست باستانشناسان رسیده است، زیست محیط منطقه را در عصر مفرغ نمایان سازد. چنین فرایند استدلالی برای بازسازی محیطزیست منطقه بهنوبه خود کاملاً لازم و ضروری به نظر میرسد. درنهایت، بر اساس شواهد باستانشناختی و آنالیزهای انجامیافته چنین به نظر میرسد که در عصر مفرغ، شرایط زیستمحیطی و اقلیمی مساعدی در مناطق موردبحث حاکم بوده است. همچنین میتوان بر اساس تحلیل یافتهها چنین نتیجه گرفت که انباشته شدن رسوبات در دلتای رودخانهها و تغییر بستر آنها، تناوب خشکی و رطوبت، اقلیم نامناسب، بارندگی بسیار اندک، فقدان سفرههای زیرزمینی و بادهای شدید، موجب خشکسالی و نابودی کشتزارها شده و کوچهای اجباری ازجمله دلایل از بین رفتن تمدنها و محوطههای این منطقه بوده است.
کلید واژگان :زیستمحیط، جنوب شرق ایران، عصر مفرغ ،دادههای باستانشناسی
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک