دورههاي گرسنگي طي مراحل اوليه تغذيه و رشد و نمو ماهي ميتواند روي شاخصهاي رشد و بازماندگي ماهي تأثير بگذارد. به منظور تحقيق روي اثرات گرسنگي و رشد جبراني در بچه ماهي كپور معمولي Cyprinus carpio مطالعهاي به مدت 2 ماه روي بچه ماهيان با وزن اوليه 027/0±551/0 گرم و طول اوليه 02/0±43/3 سانتي متر انجام گرفت. بچه ماهيان در پنج گروه مورد آزمايش قرار گرفتند كه هر گروه داراي سه تكرار بود. ماهيها در فواصل 0 (كنترل)، 24 ساعت (تيمار1)، 48 ساعت (تيمار2)، 72 ساعت (تيمار3) و 96 ساعت (تيمار4) به طور متناوب متحمل دورههاي گرسنگي و سيري شدند. نتايج نشان داد كه تيمارها اختلاف معني داري از لحاظ طول و وزن نهايي بدن داشتند (05/0p<). حداكثر طول و وزن نهايي در گروه كنترل به ترتيب به ميزان 09/0±78/5 سانتيمتر و 038/0±124/2 گرم مشاهده شد و با افزايش دوره گرسنگي، وزن نهايي بدن كاهش يافت. درصد افزايش وزن بدن، ضريب چاقي، نرخ رشد روزانه و نرخ رشد ويژه نيز اختلاف معني داري نشان دادند (05/0p<). گروه كنترل داراي بيشترين درصد افزايش وزن، نرخ رشد روزانه و نرخ رشد ويژه و كمترين ضريب چاقي بود. نرخ بازماندگي گروه كنترل به طور معني داري بيشتر از تيمارهاي 1 تا 4 بود (05/0p<). در اين تحقيق اختلاف معني داري در تركيب لاشه مشاهده نشد (05/0p>). نتايج تحقيق نشان ميدهد كه با افزايش دوره گرسنگي، توان مكانيزم رشد جبراني در بچه ماهي كپور معمولي كاهش مي يابد.
کلید واژگان :گرسنگي، رشد جبراني، بازماندگي، تركيب لاشه، كپور معمولي
ارزش ریالی : 350000 ریال
با پرداخت الکترونیک