مشكلات و نارسائيهاي افراد در جامعه ناشي از مسائل اجتماعي است. يكي از اين نارسائيها شيوع گستردة عوامل جرمزا در جامعه است. دانـش قـضايي بـا قانونگذاري و به مجازات رسانيدن مجرمان نـه تنهـا نتوانـسته اسـت از حجـم گستردة اين عوامل بكاهد، بلكه به ارتكاب جرم دامن زده اسـت. محققـان علـوم جرمشناسي و كيفرشناسي با توسعة مطالعات خويش بر روي مجرمين و علل وقوع جرم سعي كردهاند، آلام ناشي از آن را كاهش دهند و توجه دانش حقـوق جـزا و قانونگذار را به پيش گيري از تكرار معطوف سازند. دانش جرمشناسي با توجه بـه طبع پذيرش و استمداد از كلية علوم اجتماعي، در مطالعات خويش بـه مـددكاري اجتماعي روي آورده است. با توجه به محيط و موضوع كـا ر مـددكار اجتمـاعي نقـاط اشـتراكي بـراي همكاري ميان اين دو علم حاصل گرديـده اسـت . چراكـه مـددكار اجتمـاعي در شرايطي موفق است كه بتواند بر مسائل و معضلات اجتماعي فائق . آيـد از ايـن رو شناخت مسائل اجتماعي و نارسائيهاي موجود كه عمدتاً زمينهساز جـرم اسـت، زمينة پيشرفت بهتر مددكاري اجتماعي را تسهيل ميكند. در اين مقاله سعي بر آن است تا نقش مددكاري اجتماعي را در كاهش جـرم، از طريق اقداماتي كه پس از وقوع جرم به منظور جلـوگيري از تكـرار آن صـورت ميگيرد، مورد بررسي و تحليل قرار دهيم.
کلید واژگان :کاهش جرم، مددكاري اجتماعي، جرمشناسي، جرم، مددجو
ارزش ریالی : 300000 ریال
با پرداخت الکترونیک